به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج علمی،پژوهشی و فناوری مازندران، این ریزش که بر دو سانتی‌متر سطح غبار ماه تاثیر می‌گذارد، ۱۰۰ برابر بیشتر از تصورات پیشین رخ می‌دهد.
این تحقیق همچنین برآورد کرده که سیارک‌ها و دنباله‌دارهایی که با سطح ماه برخورد می‌کنند، سالانه بطور میانگین ۱۸۰ دهانه جدید با قطر حداقل ۱۰ متر ایجاد می‌کنند.
این یافته‌ها که در مجله نیچر منتشر شده، از تصاویر قبل و بعد ثبت شده توسط مدارگرد شناسایی ماه ناسا بدست آمده که از سال ۲۰۰۹ به نقشه‌برداری از این قمر طبیعی زمین مشغول است.
تیمی از محققان با مقایسه تصاویر یک ناحیه در فواصل زمانی منظم توانستند تعداد دهانه‌های برخوردی جدید را شمارش کرده و آن را با تمام سطح ماه مقایسه کنند.
این دانشمندان همچنین هزاران اختلال ظریف‌تر را در سطح مشاهده کردند که آن‌ها را خراش‌های ناشی از برخوردهای کوچکتر ثانویه توصیف کرده‌اند که طی هزاران سال، لایه بالایی سطح ماه را بدون ایجاد دهانه به هم ریخته‌اند.
زمین نیز پیوسته در معرض سیارک‌ها و دنباله‌دارها قرار دارد اما با یک جو ضخیم محافظت شده است. روزانه بیش از صدها تن غبار و ذرات به اندازه دانه شن به سطح زمین می‌ریزند. حتی سنگ‌های فضایی با مساحت ۲۵ متر نیز در لایه‌های بالایی جو زمین سوخته و تجزیه می‌شوند.
اما جو بسیار نازک ماه تنها از حدود ۱۰۰ مولکول گاز و عنصر در سانتی‌متر مکعب برخوردار است. در مقایسه، جو زمین در سطح دریا از حدود ۱۰۰ میلیارد میلیارد مولکول در سانتی‌متر مکعب برخوردار است.ایسنا/