به گزارش خبرنگار سازمان بسیج علمی،پژوهشی و فناوری مازندران، مریم خطیبی کارشناسی ارشد رشته ریاضی کاربردی، دارای سابقه تدریس در دانشگاه‌های دولتی، غیرانتفایی و فعال قرآنی است.
گفتگویی درباره فعالیت های پژوهشی ، تدریس ریاضی و مشکلات آموختن آن، جایگاه ریاضیات وآینده شغلی این رشته در ایران داشتیم که در متن زیر می‌خوانید:
۱: اندکی درباره فعالیت های پژوهشی خود توضیح دهید؟
تحقیقات مختلفی در حیطه ارزیابی عملکرد نیروهای سازمان‌های متمرکز انجام داده‌ام با این هدف که کارایی سازمان‌ها افزایش و هزینه‌ها کاهش یابد و با حفظ منابع انسانی شاهد بهبود بهره‌وری سازمان‌ها باشیم.
در این راستا مقاله ISI با عنوان Evaluation of Centralized Organizations Performance with Interval data و مقاله ISC با عنوان Organizations efficiency evaluation by reallocation of human resources به چاپ رسیدو چندین مقاله هم به صورت سخنرانی در کنفرانس‌های متعددی ارائه نموده‌ام.
۲: مهمترین شرط برای شروع کار پژوهشی چیست؟
به نظر من نخستین و مهمترین شرط برای شروع کار پژوهشی داشتن انگیزه و هدف است. اگر فرد اهل تحقیق و پژوهش باشد و هدفش از انجام کار پژوهشی مشخص باشد مطمئناً با پشتکار و تلاشی مضاعف می‌تواند موفق شود و به نتیجه مطلوب دست یابد.
۳: مهمترین موانع و مشکلات تحقیق و پژوهش را چه می‌دانید؟
بیشترین مشکلاتی که در همه حوزه‌های پژوهشی احساس می‌شود کمبود و در اکثر مواقع نبود حمایت مالی و کم استقبالی صنعت از طرح‌های پژوهشی است که در بعضی مواقع سبب دلسردی محققان می‌شود.
۴: درمدتی که تجربه تدریس ریاضی دارید، مهم ترین مشکل در آموختن این درس را چه می دانید؟
عوامل مختلفی در یادگیری و درک درست مفاهیم ریاضی موثر است که از مهمترین آنها می‌توان به داشتن انگیزه لازم اشاره کرد. زیرا عدم انگیزه لازم یادگیری آن را دشوار و گاهی غیرممکن می کند.
دانش‌آموز یا دانشجو با کمی تحقیق و بررسی متوجه می شود که محتوای موضوع درسی در آینده چه مستقیم یا غیرمستقیم، برای او مفید و کاربردی است، بنابراین پس از درک این موضوع علاقه بیشتری به یادگیری نشان می دهد همچنین توجه بیش از اندازه به نمره امتحانی هم سبب فراموشی هدف اصلی یادگیری می شود.
علاوه بر آن با توجه به حجم بالای محتوای مباحث، محدودیت زمانی که مدرس برای انتقال مطالب دارد از دیگر عواملی است که سبب می‌شود در بعضی مواقع دانش‌آموز یا دانشجو در درک درست مطالب با مشکل مواجه شود.
۵: عده ای از کارشناسان معتقدند که آموختن ریاضی با تدریس آن فاصله بسیاری دارد و دانش آموختگان این رشته پس از گذراندن تجربه تدریس نسبت به نحوه تدریس مناسب آگاهی می یابند، شما چه نظری درباره این موضوع دارید؟
به نظر من آموختن هر رشته‌ای با تدریس آن رشته فاصله بسیاری دارد و دانش‌آموختگان هر رشته پس از گذراندن تجربه تدریس نسبت به نحوه تدریس تجربیات لازم را بدست می‌آورند. همچنین مدرس باید تسلط کاملی روی تمامی مباحثی که در حوزه تدریس است، داشته باشد تا با در نظر گرفتن میزان معلومات شاگردان، مطالب را بدرستی آموزش دهد و هرچه میزان تجربه تدریس مدرس بیشتر باشد در این امر موفق‌تر خواهد بود.
۶: با توجه به سابقه تدریس شما، چه میزان تفاوت میان تدریس در مراکز غیرانتفایی و دولتی مشاهده کردید؟
تفاوت تدریس میان مراکز غیرانتفایی و دولتی به میزان سطح علمی دانش‌آموز یا دانشجو بستگی دارد چون هر شاگردی وضعیت علمی متفاوتی نسبت به دیگری دارد پس یک مدرس باید با در نظر گرفتن سطح علمی شاگردان یک کلاس، روشی را در پیش گیرد تا در زمینه تدریس موفق عمل نماید که این خود نیازمند کسب تجربه و استفاده نمودن از تجربیات مدرسین دیگر است.
۷: به نظر شما آینده شغلی برای یک دانش آموخته ریاضی چگونه می‌تواند باشد؟
علم ریاضیات چه به صورت مستقیم و چه غیر مستقیم ارتباط تنگاتنگی با سایر علوم دارد، به طوری که علم ریاضیات را علم مدل‌سازی و مدل‌دهی به سایر علوم می‌دانند. یک دانش‌آموخته ریاضی توانایی تجزیه و تحلیل مسائل اقتصادی، برنامه‌ریزی و صنعتی را داراست بنابراین می‌تواند مسئولیت‌هایی را در ادارات و سازمان‌هایی که به نوعی با تجزیه و تحلیل مسائل سروکار دارند یا در اموری همانند طراحی سیستم‌ها، بهینه‌سازی و بهره‌وری، مسئولیت‌های متفاوتی را به عهده بگیرد.
۸: جایگاه ریاضیات در ایران در چه سطحی است؟
علم ریاضیات در چند سال اخیر رشد قابل توجهی در کشور داشته و مقالات بسیاری در این حوزه به چاپ رسیده است ولی متاسفانه بسیاری از مقالات در حد تئوریک باقی می‌ماند و در صنعت و سازمان‌های ما اجرایی نمی‌شود، به عنوان نمونه با اجرایی‌شدن ایده‌هایی که در مقالات مختلف ارائه می‌شود می‌توان بهره‌وری و کارایی سازمان‌ها را افزایش داد.
۹: حرف پایانی خودتان؟
ریاضیات در علوم مختلف کاربرد بسیاری دارد و دانش‌آموختگان ریاضی با تسلطی که بر مفاهیم عمیق ریاضی دارند می‌توانند در سازمان‌ها، مراکز صنعتی و تحقیقاتی به کار گرفته شوند، ولی متاسفانه کمتر از توانایی آنها استفاده می‌شود و این امر سبب شده است که در سال‌های اخیر دانشجویان کمتری رشته ریاضی را برای ادامه تحصیل خود انتخاب کنند به‌طوری که بعضی از مراکز دانشگاهی با وجود داشتن این رشته، دانشجویی برای تحصیل ندارند و اگر همین روال پیش رود ممکن است در آینده جامعه با کمبود متخصصین ریاضی در حوزه‌های مختلف روبرو شود. امیدوارم از توانایی‌های این دانش‌آموختگان که همانند پتانسیلی بالقوه هستند به بهترین نحو استفاده شود تا شاهد پیشرفت و بهبود بهره‌وری سازمان‌ها، مراکز صنعتی و تحقیقاتی خود باشیم.
در نهایت جا دارد از زحمات خانواده‌ام که همیشه مشوق و حامی من بودند و همچنین از اساتیدی که در کارهای پژوهشی راهنمایی‌ام کرده‌اند تشکر نمایم.انتهای پیام:ن.ک/