به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج علمی،پژوهشی و فناوری مازندران، خاتم پیامبران، حضرت ختمی مرتبت رسول مکرم اسلام، در زیر باران تهمت و مخالفت و مخاصمت بنای «امتی» را در خانه پ برکت خویش پی ریخت و نخستین افراد این امت، حضرت خدیجه و مولا علی(ع)، به رسالت حضرتش ایمان آوردند و دفاع از اندیشه و آرمان و رسالت پیامبر را وجهه همت خویش ساختند. هدف بعثت رسول تشکیل «امت وسط» بود. خدا و رسولش بر آن بودند که بذر ایمان در دلهای مؤمنان در شرایطی به بار می‌نشیند که مجموعه شرایط برای بالیدن آن فراهم باشد. اگر مجموعه شرایط با هم همخوان نباشد و کوششها به صورت فردی باشد، مزرع پربرگ و بار رسالت، وحدت و همدلی و همراهی خویش را از دست می‌دهد و به تندباد حوادث روزگار ایمانهای فردی در معرض هدم و نابودی قرار می‌گیرد؛ و حتی اگر در معرض نابودی قرار نگیرد به نتیجه‌ای مطلوب منتج نمی‌شود.
اما رسالت رسول گرامی اسلام(ص) از این دست نبود. اودر رسالت خویش اعلام کرده بود که پیامبر «ناس» است: و ناس همه توده‌های مردم اعم از سپید و سیاه، عرب و غیر عرب را شامل می‌شود. پی‌ریزی این جامعه در خانه مبارک محمد مصطفی(ص) در جمع سه نفری پیامبر(ص) و علی(ع) و خدیجه(س) آغاز شد و به تدریج هر آن که پای در حریم ایمان می‌نهاد عضوی از این جامعه می‌شد.
هجرت پیامدار وحی از سرزمین مکه به مدینه نیز تلاشی گسترده بود تا تشکیل این جامعه را جدیتر و استوارتر پی گیرد. در واقع در هجرت رسول بنای جامعه آرمانی مؤمنین صورت تحقق به خود گرفت. اولین جامعه مؤمنین در شهر رسول آینه تمام نمای هدف رسالت آن حضرت بود. جامعه‌ای که معمار آن پیامدار بزرگ خداوند و سرپرستی و زعامت آن نیز به عهده شخص ایشان بود.
ده سال از هجرت پیام‌آور وحی به مدینه گذشته بود. اینک طی بیست و سه سال مجاهده و فداکاری بنیادهای نهضت استوار شده است و سراسر شبه جزیره عربستان در روشنای تعالیم حضرت رسول(ص) قرارگرفته است و هرکس به گونه‌ای از نورانیت نبوت بهره برده است. دیگر آن زمان گذشته است که نهضت را عناد معاندان و خصومت خصم تهدید می‌کرد. «امت» محمد(ص) با امپراتوری‌های ایران و روم همسایه شده و انقلاب عظیم پیامبر اسلام امپراتوری‌های بزرگ را از درون در معرض فروپاشی قرار داده است. اینک، جامعه‌ای نو درگستره عربستان پا گرفته است. نهضت، صورتی جهانی به خود گرفته است. مؤمنان، همه به میعاد آمده اند. ساکنان شبه جزیره، همه در مراسم حج شرکت کرده‌اند و توانمندی معنوی و فرهنگی و اجتماعی خویش را به تماشا نهاده اند. رهبر نهضت نیز احساس می‌کند قوای جسمانی‌اش تحلیل یافته است و زود است که به دیدار معشوق نایل شود. سرنوشت نهضت چه می‌شود؟ اکنون که امواج فتنه همچون پاره‌های ابر سیاه از راه می‌رسد، او که درخت نهضت را با بیست و سه سال مجاهده به ثمر رسانده است باید برای حفظ آن چاره اندیشی کند.و رسول، در چنین ایام و به امر حق تعالی، سرنوشت جامعه بنا نهاده خویش را به کف باکفایت دست پرورده خود، علی(ع) می‌سپارد تا امواج فتنه، که چون پاره‌های ابر سیاه درمی‌رسیدند، بنای جامعه را دچار تلاشی نکند.
مراسم حج به پایان رسیده است. رسول وحی بیم آن دارد که دگرباره مؤمنان را به این هیأت نبیند.
کاروان‌های حجاج از مکه بیرون آمده، هر یک رهسپار سرزمین خود شده‌اند. غدیرخم سرزمینی است که در آن راه‌ها از یکدیگر جدا می‌شود. پیشوای نهضت تصمیمی بزرگ می‌گیرد. او بر آن است تا پیامی بزرگ را به امت خویش ابلاغ فرماید. دستور توقف می‌دهد. مؤمنان دوباره در غدیرخم گرد می‌آیند. منبری از جهاز شتر ساخته می‌شود و رسول خدا(ص)پیام وحی را به گوش مؤمنان می‌رساند: الیوم اکملت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا.
پیش هزاران چشم مشتاق، زمام ولایت جامعه پس از خویش را به مردی سپرد که پاکبازی او درصحنه‌های مختلف به اثبات رسیده بود. فرمایش حضرتش مسیر نهضت را تعیین کرد. هزاران تن از مؤمنان خود ناظر بودند که پیامدار وحی مولا علی(ع) را برکشید و خطاب به مؤمنان در کلامی قاطع صحبت را تمام کرد: من کنت مولاه فعلی مولاه.
از این روست که هجدهم ذیحجه و عید غدیر رویدادی ساده نیست، ادامه رسالت رسول(ص) است.بدون شک واقعه غدیر خم، نقش سرنوشت سازی در تعیین مسیر آینده اسلام داشته است. در این واقعه، پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله مهم‌ترین مأموریت دوران پیامبریِ خود را به انجام رساند؛ مأموریتی که انجام آن، به منزله رساندن پیام رسالت حضرت بود، و کوتاهی در مورد آن، به از بین رفتن زحمات چندین ساله ایشان می‌انجامید؛ چنان که خداوندمتعالی درآیه شصت‌و‌هفتم سوره مبارکه مائده می‌فرماید: « ای پیامبر! آنچه را از سوی پروردگارت به تو نازل شده است، تبلیغ کن و اگر چنان نکنی، پیام و رسالت او را انجام نداده‌ای وخداوند تو را از مردم حفظ می‌فرماید.»
ما بر این عقیده ایم که در تاریخ تشیع عید غدیر نقطه عطفی محسوب می‌شود. انتخاب مولای پارسایان به زعامت جامعه انتخاب تدبیر و تعقل و عشق و مردمداری برای اداره امور جامعه است. درآمدن عید غدیر همواره برای شیعیان برآمدن خورشید روشنی بخش راه و آینده بوده است. غدیر روز بزرگى است که رسول مکرم اسلام به امر حق تعالی، سرنوشت جامعه بنا نهاده خویش را به کف باکفایت دست پرورده خود، علی(ع) می‌سپارد تا امواج فتنه، که چون پاره‌های ابر سیاه درمی‌رسیدند، به صخره‌ای سترگ استوار درشکنند و بنای جامعه دچار تلاشی نشود.
جشن غدیر، جشن انتخاب بزرگیست که رسول صورت داد و در تاریخ مسلمین نقطه عطفی است که سرنوشت «امت وسط» رسول رقم زده شد.
عید غدیر پاسداری از رسالت بزرگ رسالتمدار وحی است. مبادا که جامعه مسلمین بدون زعیمی شجاع و کاردان بماند و دشمنان مجال تفرقه افکنی و تجاوز بیابند.
هرکس ترا شناخت غم از جان و سر نداشت
سر داد و سر ز پای تو یک لحظه برنداشت
عشق رخت به خرمن عشاق بی قرار
افروخت آتشی که خموشی دگر نداشت
داند خدا که شعله عشق تو گر نبود
کانون پر شراره هستی شرر نداشت
ای ماه من زمانه پس از ختم انبیا
بهتر ز ذات پاک تو دیگر پسر نداشت
تیغ تو گر نبود شجاعت یتیم بود
داد تو گر نبود عدالت پدر نداشت
آغاز عدل از تو و انجام آن به تو
بود او تنی که بی تو بر اندام سر نداشت
در کارگاه خلقت اگر گوهرت نبود
نخل تناور بشریت ثمر نداشت
تو شاهکار دستگه آفرینشی
عنوان نامه شرف و فضل و بینشی
نویسنده: علی اصغرشعردوست